Alle lessen en de ledenvergadering vinden plaats in het Kulturhus  in Wekerom. We hopen jullie weer te ontmoeten!
Heb je besloten dat je geen lessen meer wilt volgen meld je dan even af als EHBO lid
(via info@ehboverenigingotterlo.nl)!

Onze EHBO-vereniging viert feest, en dat is fijn.

Omdat ze al 50 jaar een vereniging zijn.

Alles van die 50 jaar kunnen we helaas niet vermelden.
Zoveel wisten de oud-leden ons nog te vertellen.

Het ene lid wist dit, en een ander weer dat.
Ja, alles bij elkaar was het nog heel wat.

Oktober 1956 kwamen in Otterlo enige mensen bij elkaar.
Die hebben bij Poelman de EHBO vereniging gesticht daar.

Een kleine groep mensen zag er wel wat in.
En met dokter Goossens aan het hoofd was dat het begin.

De dokter bracht hun van alles aan ‘t verstand.
Van hart, hoofd, botten en natuurlijk het verband.

Ja, heel veel werd er van hem geleerd.
Al ging er natuurlijk ook wel eens wat verkeerd.

Na twee jaar blokken werden de cursisten verhoord.
Maar pas als alles goed gaat, gaan de examinatoren er mee akkoord.

Het ledenaantal nam toe en je weet hoe het dan gaat.
Het groene kruis gebouw kwam onder de maat.

Bij camping de Harskamp konden we toen terecht.
Maar daar was de verwarming bar slecht.

In de vereniging kwam ook de klad.
Veel cursisten waren het zat.

Het bestuur stond in tweestrijd, en was bijna samen met Ede gegaan.
Maar nee, dat stonden ze toch niet aan.

In 1974 kwam de wissel van dokter Goossens naar
dokter Brantjes.
En die hield tien jaar de touwen in z’n handjes.

Dokter Busscher volgde hem op.
En de vereniging bloeide weer volop.

De lessen werden op verschillende plaatsen gegeven.
Van Otterlo naar Wekerom naar Harskamp, maar daar was mee te leven.

Aan wedstrijden hebben we veel mee gedaan.
Al hebben we wel eens voor paal gestaan.

Als je aan een wedstrijd mee doet voor je plezier.
Moet je wel met meer mensen zijn dan vier.

Dat is een van de oud-leden overkomen.
Maar toen heeft ook zij de benen naar huis genomen.

Wedstrijden daar doen we tegenwoordig niet meer aan mee.
Met een oefening gaan we nu met de brandweer in zee.

Die oefeningen zijn leerzaam en verfrissen je verstand.
Maar de opkomst is nog wel eens aan de lage kant.

Dokter Braam heeft ook zijn best gedaan.
En samen met kader Van Harten is dat altijd goed gegaan.

Les geven kon Jannie ook goed.
En ook Agaat wist hoe dat moet.

Niet omdat ze ons haten.
Maar allebei hebben ook zij ons verlaten.

Toch waren er nog meer, maar hoe die heten.
Dat ben ik op dit moment vergeten.

De vervolgcursus die je als EHBO’er bij houden moet.
Die houden je elk jaar acht avonden zoet.

Ook heb je de keus van over dag.
Die je dan twee dagen bij wonen mag.

Bert en Hans staan dan aan het roer.
Ja, ook voor hen is het een hele toer.

Want al die regels telkens weer.
En die veranderen keer op keer.

Een bestuur heb je ook nodig, zo is ‘t maar net.
En denk maar dat die ook veel werk verzet.

Bij elke EHBO les is er één van hun bij.
En staan ze de dokter of kader terzij.

Naar een evenement moeten ze EHBO’ers sturen.
En om een oefening in elkaar te zetten kost veel uren.

En met al dat vele werk.
Maken ze de vereniging sterk.

De laatste jaren zijn er ongeveer 150 leden in getal.
Soms is er verloop wat ook wel blijven zal.

Achter om kijkend denk ik vaak.
De EHBO, dat is een goede zaak.

Veel vrije tijd wordt er in gestoken.
Maar aan animo heeft het nog nooit ontbroken.

We dragen de vereniging een warm hart toe.
Van alle mensen zijn EHBO’ers nooit moe.

We zijn blij met het 50 jarig bestaan.
En hopen dat de EHBO nog lang verder zal gaan.

Dit gedicht is gemaakt door Ada Meijer

Dat Otterlo, Harskamp en Wekerom samen een EHBO- vereniging hebben.

Dat deze vereniging in 1956 opgericht is.

Dat Wil van de Brink de papieren in het ziekenhuis ondertekend heeft.

Dat de eerste arts dokter Goossens was.

Dat hij als hij gezond is, ook op onze feestavond komt.

Dat het nog steeds een bloeiende vereniging is.

Dat deze vereniging al jaren rond de 150 leden heeft.

Dat deze vereniging in oktober 50 jaar bestaat.

Dat het bestuur dit niet ongemerkt voorbij wil laten gaan.

Dat er eenmalig een krantje wordt uit gegeven.

Dat er op koninginnedag in de optocht een praalwagen mee reed van de EHBO.

Dat die met de originaliteitsprijs werd beloond.

Dat die heel mooi was, maar het weer niet mooi was.

Dat de voorzitter en zijn vrouw met koninginnedag een lintje kregen.

Dat ze daardoor erg verrast waren.

Dat wij vinden dat ze dat ook verdiend hadden.

Dat er een groep leden is, die al jaren lid is.

Dat onze voorzitter (ook koster) ons wel eens met gemeente aanspreekt.

Dat een cursist topzwaar was en voorover viel bij het reanimeren.

Dat Wil en Emmy veel vergaderingen hebben bezocht.

Dat ze toen een keer tegen een hond op botsten.

Dat we ook geintjes op EHBO mee maken.

Dat we de ogen dicht doen voordat er een vuiltje inkomt.

Dat we brandwonden koelen met een ondersteek (po).

Dat we niet altijd aan de goede kant de pols voelen.

Dat de voorzitter er eigenlijk mee stoppen wil, maar er geen betere te krijgen is.

Dat de diploma’s elke twee jaar worden verlengt.

Dat je daarvoor genoeg kruisjes moet halen.

Dat er veel te vaak nieuwe boekjes uit komen.

Dat wij dan weer andere technieken moeten leren.

Dat dat niet altijd mee valt.

Dat het een gezellige vereniging is.

Dat we nog meer leden gebruiken kunnen.

Dat we hopen op een gezellig jubileum feest!

Ada Meijer

Goud voor EHBO Otterlo, Harskamp en Wekerom
De vereniging voor EHBO van Otterlo Harskamp en Wekerom hoopt dit najaar haar vijftigste verjaardag te vieren. Om precies te zijn, op 20 oktober 1956, werd deze vereniging opgericht. Al vijftig jaar werken deze drie dorpen samen om zich in te zetten voor hun medemens. Namen van de leiders van de begin jaren zijn Goossens, Brantjes en Busscher. Als eerste opzet is het hulpverlening in diverse omstandigheden voordat de ambulance of brandweer ter plaatse is, die nemen dan de verantwoording over. En we weten allemaal dat bij ongelukken soms elke seconde telt……… Hoe meer mensen hun EHBO diploma hebben en weten hoe zij moeten handelen in een noodsituatie, hoe meer kans er is dat die hulp niet te laat komt……

Een EHBO diploma halen is heus geen makkie, er wordt terdege kennis geëist. Een heel seizoen lang komen de cursisten wekelijks bij elkaar onder leiding van een eerstehulpinstructeur en een dokter. Eerst worden allerlei facetten van het menselijk lichaam behandeld en de werking daarvan, daarna wordt de eerste hulp ook daadwerkelijk in praktijk gebracht. Men leert verbanden aanleggen, bloedingen stoppen en omgaan met slachtoffers. Heel belangrijk zijn de levensreddende handelingen: het onderdeel reanimeren en het beademen van slachtoffers. Ben je eenmaal in bezit van het diploma, dan moet dit ook bijgehouden worden. Verplicht is om 7 avonden informatief en praktijk gericht bezig te zijn. Tegenwoordig wordt op veel bedrijven de BHV cursus vereist. Deze cursus is een uitgeklede EHBO opleiding, overal een klein beetje aan ruiken, maar is zeker niet verkeerd.

Wat te doen bij een ongeval? De EHBO’er zal heel snel de situatie in zich op nemen, en denken hoe te handelen. Dat is altijd verschillend. Meestal richten ze zich eerst op de slachtoffers. Men stelt een vluchtig onderzoek in en probeert het slachtoffer te stabiliseren. Heel belangrijk is ook dat het slachtoffer niet bewusteloos raakt en men probeert deze ”bij” te houden door allerlei vragen te stellen. Verder worden zonodig andere hulpinstanties gebeld en aanwijzingen gegeven. Het is gewoon vertrouwd te weten hoe men moet handelen, en wat men moet doen en wat men moet laten.

Bij grote evenementen is het verplicht dat er EHBO-ers aanwezig zijn. Dit kan van alles zijn: trekker-trek, een skeelerwedstrijd en autocross. EHBO moet tijdig aangevraagd worden in Otterlo, mevr. A Lourens regelt dit allemaal.

Eenmaal per jaar wordt er een grote oefening georganiseerd samen met een van de brandweerkorpsen van Otterlo, Harskamp, ISK (het kamp) en/of De Valk. De laatste oefening was in het gebouw van Van de Brink aan de Molenweg. Een gasontploffing in de fabriek was de oorzaak van een uitslaande brand. Door naar deze brand te kijken knalden op de Molenweg twee personenauto’s op elkaar en er waren diverse
slachtoffers. Groot alarm werd afgegeven, en alle hulpverleners waren snel ter plaatse. Taak van de EHBO is dan om de slachtoffers op te vangen, gerust te stellen, te verzorgen en zonodig te verbinden. Later wordt de gang van zaken van deze avond uitvoerig besproken, worden de fouten eruit gehaald, en ook het “waarom” ervan. Alle partijen vinden dit een leerzame avond.

Twee van de leden zijn afgelopen koninginnedag gehuldigd en kregen een lintje toegereikt voor hun inzet: de heer E. van den Brink, en zijn vrouw M. van den Brink-Top. Beiden waren zeer verrast

Om het vijftigjarig bestaan te vieren en ook om bekendheid te geven aan het EHBO gebeuren is een feestcommissie in het leven geroepen. Achter de schermen wordt hard nagedacht, hoe men de bevolking hierbij kan betrekken…………….

Beste bestuursleden en leden van de EHBO vereniging Otterlo eo. Er is mij gevraagd of ik een stukje wil schrijven voor de jubileumkrant. Dan zal ik maar beginnen met mezelf voor te stellen.
Mijn naam is Janny Luttikhuisen. In 1987 heb ik mijn EHBO diploma gehaald. We kregen indertijd les van een kaderinstructeur die, laten we zeggen, niet zo piepjong meer was.
Het bestuur vond het beter als er iemand vanuit de eigen vereniging de kaderopleiding ging volgen. Zo was er altijd iemand die les kon geven. En men vroeg mij of ik die opleiding wilde doen. Dit is een goed besluit geweest. Terwijl ik nog met de opleiding bezig was, is onze kaderinstructeur overleden.
En in die opleiding leerde je op een andere manier les geven. Er mocht niet meer uit het boekje voorgelezen worden, maar het moest visueel duidelijk zijn. We moesten speciale stroken, met een klittenbandachtig materiaal aan de achterkant, maken met een letter sjabloon met daarop de verschijnselen, letsel, doel en de te verlenen hulp. Dit was een gigantisch karwei, vooral als je een fout maakte als je bijna klaar was. Kijk maar eens in het hoofdstuk “uitwendige wonden” hoeveel stroken dat zijn. Deze stroken kon je dan op een soort flanellen doek plakken om zo je les op te bouwen.
Later maakte je met de computer de mooiste sheets, en ik heb de stroken met veel genoegen in de prullenbak gedeponeerd.
In de ongeveer tien jaar dat ik les heb gegeven vond ik de vervolglessen vooral heel leuk. Je kunt er je fantasie in kwijt. Vaak deed ik dat in spelvorm, en dat sprak de cursisten erg aan. Maar soms leer je de mensen iets, wat in de praktijk niet altijd lukt. Zo ook met de les wonden. Als er een voorwerp in een wond zit moet je dat altijd laten zitten. Zo kan de arts bepalen hoe diep de wond is, en je brengt niet nog meer schade aan.
Een prachtig verhaal, nietwaar? Maar o wee, de eerst volgende les kreeg ik dat mooi op mijn bordje. Wat was er gebeurd? Mevrouw Jacobs was aan het naaien en naaide dwars door haar vinger. Meneer vond het toch al te gek om met naaimachine en al naar de dokter te gaan!!! Hij heeft toen de naald toch maar door gedraaid en de draad afgeknipt. Soms moet je wel eigen initiatief nemen.
Hoewel ik geen binding meer heb met de vereniging, wil ik het bestuur en de leden van harte feliciteren met hun jubileum. En vooral veel succes toewensen.

Met vriendelijke groet,
Janny Luttikhuisen